Gelukkig hebben we thuis iets te vieren. We doen dat bij Dick Soek, de sterrenkoker van de Verhildersumborg. In het kader van zijn verhuizing van Leens naar de Piloersemaborg in Den Ham heeft hij door de week een menu dat erg geschikt is voor mensen met keuzestress: eten en drinken wat Dick je presenteert voor een uiterst redelijke prijs.
Het voelt al als vakantie om het Middag-Humsterland in te rijden met zijn kronkelende wegen en vette zeeklei. De stemming zit er sowieso goed in want voor we in de auto stappen heeft de Kunduz-coalitie een meesterwerkje afgeleverd: structurele hervormingen in arbeidsmarkt, zorg en woningmarkt, en bezuinigen tot we aan de Europese eisen voldoen.
Vanuit de eetzaal zien we wat lammeren dansen onder de fruitbomen als de eerste verrukkelijke appetizers op tafel worden gezet. Handgepelde waddengarnaaltjes bijvoorbeeld met rabarbermayonaise om je vingers bij op te eten. Dick Soek gebruikt zo veel mogelijk ingrediënten uit de tuin, uit de regio en van vlakbij. Letterlijk, zo blijkt als hij het eerste gerecht opdient. Een groentecreatie met pancetta en kruiden waaromheen een kruidendressing op basis van wei wordt gegoten. Op mijn bord prijkt een kunststukje. Prachtig. En werkelijk onbetamelijk lekker – niet na te vertellen. Waarom ik het dan toch probeer?
Naast molsla, fluitenkruid en ik weet niet wat allemaal aan heerlijks is een vers, sappig, groen blad sierlijk bovenop gelegd. Jawel, het is echt waar: zevenblad.
U begrijpt dat mijn wereld is veranderd. Het vijanddenken is verlaten. Ik koester het net boven de grond komende zevenblad, leg het apart tot de maaltijd en serveer het dan met een glimlach. De vijand is omarmd, liefdevol opgenomen in het menu.
En Nederland is weer mijn land. Natuurlijk blijft er genoeg pijn door de crisis en de bezuinigingen, maar de doortastendheid van enkele politici geeft hoop. Of zou dat de rustgevende invloed zijn van het lievevrouwebedstro dat Dick in het venkelijs had geprikt?
O nee, hè…
Ja, het is echt waar: zevenblad in mijn bloemenborder. Vorig jaar vanwege een pijnlijke schouder weinig geschoffeld en Moeder Natuur deelt direct de hoogste straf uit. Wat te doen? Met wortel en tak uitspitten zodra het plantje zich laat zien en dan naar de vuilnisvernietiging sturen. Knarsetandend inspecteer ik drie keer daags de border op 'verdachte sujetten'.
