Elke donderdag vind je op onze de website een nieuw perspectief op het landschap. Deze keer is het de beurt aan Merel Melief, die door haar eerste liefde het landschap ontdekt.

Toen ik vijf jaar geleden in Nijmegen studeerde was ik iemand, zoals waarschijnlijk velen met mij, die geen idee had waarom ik voor de waterschappen moest stemmen. Ik deed het wel, maar me er echt in verdiepen kwam er niet van. Ik was al blij als ik aan studeren toekwam. Mijn landschap was de stad, de campus, het uitzicht tijdens de treinrit naar mijn ouders. Nadenken over de wereld om mij heen deed ik op een abstract niveau.

Tot ik een jongen tegenkwam die op een fiets zat, handig want die van mij was altijd lek en ik mocht achterop. Toen de zomer aanbrak wilden wij samen op vakantie. We hadden geen geld dus hij plakte mijn band en wij besloten naar zee te fietsen. Hij leerde mij te kijken naar alles om mij heen. Tijdens onze fietstocht schijn ik om de vijf minuten geroepen te hebben:…

Wij willen onze journalistiek zo open mogelijk houden omdat we onze liefde voor het Noorden graag met iedereen delen. Om deze onafhankelijke journalistiek mogelijk te maken, investeren wij veel tijd. Wij hebben lezers nodig om dit te kunnen blijven doen. Voor slechts €57,50 per jaar kun je ons steunen en krijg je vier keer per jaar ons tijdschrift opgestuurd.