In dit negende deel van een wekelijkse serie bezoekt Carlien Bootsma op Terschelling Richard Gorter. Hij heeft zijn leven op zee gesleten. Richard ziet de Waddeneilanden als grote schepen. Wil je die zeewaardig houden, dan zul je er hard voor moeten werken.

De wind dreunt tegen het huisje van Richard Gorter op West, Terschelling. Vanuit zijn woonkamer is een woelend wad te zien. Het is een stormachtige dag vandaag, maar Gorter is niet onder de indruk. Hij kent de kracht van de natuur. Van de zee.

‘Water moet je leren kennen’, zegt hij. Gorter spreekt met jeugdige intonatie. Vol enthousiasme en met warme stem. Hij heeft vanaf jongs af veel respect voor de kracht van water. Toen Gorter een vijfjarig jongetje was speelde hij op een vlotje op zee. Hij gleed er af. Paniek. Hij is toen op het nippertje gered door een voorbijganger. Sindsdien vreest en koestert hij de zee. ‘Ik heb gezien hoe prachtige zeeën konden veranderen in woeste kolkende massa’s.’

Hij heeft zijn leven op zee gesleten. In de grote
vaart, en de laatste jaren als loods …

Wij willen onze journalistiek zo open mogelijk houden omdat we onze liefde voor het Noorden graag met iedereen delen. Om deze onafhankelijke journalistiek mogelijk te maken, investeren wij veel tijd. Wij hebben lezers nodig om dit te kunnen blijven doen. Voor slechts €57,50 per jaar kun je ons steunen en krijg je vier keer per jaar ons tijdschrift opgestuurd.