Freya Zandstra en Dorine van den Beukel houden van boeren en van het voedsel dat die produceren. Maar niet zoals het nu gaat. In een hartstochtelijk pleidooi vragen ze hun buurjongen, een fictieve boerenzoon, om het anders aan te pakken.

Leave
P.,
aan
onze keukentafel kijken we uit over het weiland waar jij over tien jaar jouw
koeien hebt lopen. Dat hopen wij echt. Jij bent een boerenzoon, een echte. Al
vanaf dat jij op de kleuterschool zat, weet iedereen die jou zag spelen wat
jouw lotsbestemming is. Binnenkort word je vijftien en mag je misschien wel
alleen op de trekker, meehelpen op lange, late avonden grasmaaien.

Je vader twijfelt of dit je voorland moet zijn, want zoals het nu gaat op zijn bedrijf kan het eigenlijk niet verder, terwijl het van de bank wel zo verder moet. Wij zien zijn spagaat, de angstaanjagende investeringen, de vampiers van de agrarische industrie. Wij begrijpen dat hij zich voelt alsof hij in een fuik is gezwommen. We zien hoe hard hij werkt, hoe hij van alle markten thuis moet zijn om dit…

Wij willen onze journalistiek zo open mogelijk houden omdat we onze liefde voor het Noorden graag met iedereen delen. Om deze onafhankelijke journalistiek mogelijk te maken, investeren wij veel tijd. Wij hebben lezers nodig om dit te kunnen blijven doen. Voor slechts €57,50 per jaar kun je ons steunen en krijg je vier keer per jaar ons tijdschrift opgestuurd.