‘Ik heb shovel leren rijden,’ vertelt Susanne Luurs enthousiast. ‘De terreinbeheerder van de vloeivelden hier bij de oude Suikerunie-fabriek heeft het me geleerd. Buiten de expositieruimte bouwt Luurs een houten constructie op, het begin van een kleibad waar ze zich tijdens de expositie vier uur lang in onderdompelt. ‘Eigenlijk wilde ik een nog groter bad maken, zodat ook de bezoekers erin kunnen, maar dan moesten er ook douches komen.’
We gaan naar binnen. ‘Hier komt ook klei omheen’, zegt ze, wijzend naar drie beeldschermen waar eerdere performances op afspelen. Eromheen staan weckpotten met zoet en zout water uit het Hogeland. ‘Kijk, in het zoute water is alles gestorven. Als je de pot openmaakt stinkt het enorm naar zwavel. In de zoete potten leeft nog van alles’, zegt Luurs ter…
Wij willen onze journalistiek zo open mogelijk houden omdat we onze liefde voor het Noorden graag met iedereen delen. Om deze onafhankelijke journalistiek mogelijk te maken, investeren wij veel tijd. Wij hebben lezers nodig om dit te kunnen blijven doen. Voor slechts €57,50 per jaar kun je ons steunen en krijg je vier keer per jaar ons tijdschrift opgestuurd.
