De Drieklovendam in China is het grootste waterkrachtproject ter wereld. Voor de aanleg van de hydro-elektrische stuwdam werd een gebied van duizend vierkante kilometer opgegeven.
Ontelbare huizen en bedrijven, 1.500 hele steden en dorpen, millennia oud erfgoed, duizenden hectares natuur en vruchtbare landbouwgrond – alles kwam onder een zware deken van water te liggen.
Tussen 1994 en 2006 moesten 1,4 miljoen mensen afscheid nemen van hun thuis. Meer elektriciteit en goederenvervoer, en minder risico op overstromingen bij de oevers van de Yangtze stroomafwaarts, legitimeerden deze van boven opgelegde volksverhuizing.
China is het land bij uitstek dat zulke megalomane projecten aankan. Het verplaatste tijdens de aanleg zelfs zo’n enorme hoeveelheid grond en water, dat onze planeet er daardoor meetbaar 0,06 microseconden langer over doet om een keer om zijn as te draaien. De stuwdam heeft nu de grootste elektriciteitscentrale ter wereld en is een toeristische attractie van formaat. Hij is een propagandistisch bewijs van de daadkracht en macht van China, heerser over mens en natuur. De culturele revolutie van Mao is opgevolgd door een economische revolutie.
De Franse fotograaf David Bart vertaalt deze omwentelingen door oude propagandafoto’s te versmelten met hedendaagse beelden van de stuwdam, onderwijl hintend naar de Chinese Big Brother, de digitale surveillancestaat die een volgend verlies van vrijheid inluidt. Maar hij stelt ons ook de vraag of onze hybris niet vergelijkbaar is en ons eenzelfde verlies aan vrijheid te wachten staat.
