Noorderbreedte bezocht anderhalve maand geleden een van de eerste repetities van Under Wetter en interviewde regisseur Tatiana Pratley over de betekenis van de voorstelling. Toen stond het stuk nog in de steigers en werd een eerste invulling gegeven aan het script. Nu is de voorstelling klaar en ligt er een spektakel voor theaterliefhebbers.
Op een warme zomeravond voel je in Under Wetter de nostalgie van een typisch Friese winter, zie je schaatsers en hoor je het kraken van ijs. Het stuk zit vol feest en liefde. Toch heeft het ook een onheilspellende sfeer, benadrukt door de meeslepende muziek, dans en voorzichtige mist die langzaam de landerijen rondom het decor intrekt terwijl het donker wordt. Under Wetter snijdt klimaatverandering als serieus onderwerp aan en zet je aan het denken over de toekomst van het landschap waarin je je bevindt.
De omgeving speelt een belangrijke rol bij dit locatietheater. Af en toe wordt het publiek gestoord door eenden die het decor inlopen en kwakende kikkers in de sloot achter de ijsbaan. Er is ruimte voor het landschap. Kijk je vanaf de metershoge tribune tijdens het stuk even recht vooruit, dan zie je langsvarende boten en uitgestrekte weilanden met in de verte de lichten van Leeuwarden. Richt je je blik weer op de acteurs, dansers en blazers op de ijsbaan aan de voet van de tribune, dan zie je het verhaal van onze veranderende wereld.
