Chillen in het Noorderplantsoen of toch maar de collegebank opzoeken? Een duivels dilemma voor veel studenten. En al helemaal als het college over een onderwerp gaat dat je in eerste instantie niet echt boeit. Voor mij als docent Ruimtelijke Ontwikkeling een uitdaging waar ik regelmatig mee te maken heb.
Daarom ben ik blij dat college-docent Jan Martijn en ik dit jaar een nieuw en belangrijk vak aan onze eerstejaarsstudenten Built Environment geven: stedenbouwkunde. Vanaf februari bouwen we vijf weken lang aan het begrip over het stedelijk gebied. En hoewel ze allemaal dagelijks gebruikmaken van de stad, is de kennis hierover nieuw voor ze. We helpen ze daarom op weg met interessante onderwerpen; van het Verkeerscirculatieplan tot VINEX-wijk en van de stedenbouwkundige plint tot planologie. Daarmee verwachten we betere ingenieurs op te leiden.
De eerste les sloten we af met een opdrachtje: “welke historische stadsstructuren herken je op de huidige stadskaart van Groningen?” Geen lastige opdracht voor u als Noorderbreedtelezer lijkt me. Maar de ogenschijnlijk makkelijkste opdrachten kunnen onverwacht tot de grootste verrassingen leiden. Naar restanten van defensieve structuren werd naarstig gezocht. Wellicht die ene brede weg? Of een stuk diepenring? Bij het bespreken van de antwoorden ontstond er tumult: het Noorderplantsoen als restant van de vestingwallen? Wie had dat gedacht! Een flink aantal studenten verliet verbaasd de collegezaal.
Niets is mooier dan mensen dingen over hun eigen omgeving te laten ontdekken. Want dit soort nieuwe inzichten leiden tot een verbeterd bewustzijn over de unieke eigenschappen van een plek. En met die kennis lukt het ons om toekomstbestendige professionals op te leiden met gevoel voor context. Professionals die de context zien als inspiratie, als basis waarmee je ontwerpt en bouwt. En dit is broodnodig; denkt u ook gelijk aan de versterkingsopgave in het aardbevingsgebied, de kapot gevaren brug over het Van Starkenborgkanaal of de woningbouwopgave? Helaas vinden veel bedrijven en overheden het vermoeiend om met die context om te gaan, maar hopelijk bieden onze studenten een wenkend perspectief. Zodat er niet meer ontwikkeld wordt vanuit de makkelijke tabula rasa (het onbeschreven blad), maar de uitdagende tabula scripta (het beschreven blad).
Het Noorderplantsoen heeft voor een flink aantal studenten een extra dimensie gekregen. Chillen zal er nooit meer hetzelfde zijn. En hopelijk is er een zaadje gepland om vanaf nu voor elke plek verder te kijken dan de eerste aanblik. Want alleen dan zorgen we ervoor dat we onze leefomgeving ook echt uniek houden en bij elke aanpassing een hoofdstuk toevoegen.
