Slingertuin » Noorderbreedte

Zolderkamer, bovenwoning, eengezinswoning, halfvrijstaand. Het is kort samengevat de wooncarrière van Huib van der Ziel voor hij met zijn gezin in het Groningse Woltersum kwam wonen.

Na twaalf jaar als groepsleider in zorginstellingen en tien jaar in het autismeteam van de GGZ Arnhem te hebben gewerkt, wilde Van der Ziel een eigen zorgboerderij beginnen. Zijn echtgenote Corella en hij hadden zin in een nieuwe start, ergens buiten.
Zij zochten een plek met wat land erbij en een stad op niet al te grote afstand. Het Noorden was geen must. Aanvankelijk zochten zij in de buurt van hun woonplaats Arnhem. Maar daar lagen de prijzen voor hen te hoog. Ze boden vergeefs op een pand in Roderwolde, Drenthe. Toen vonden zij de boerderij midden in Woltersum, een dorp aan het Eemskanaal. De boer die er wegging, was begonnen met de aanleg van een slingertuin, zo’n typisch Groningse boerderijsiertuin met rozen, hagen, hoogteverschillen en een vijver. Slingertuin! Dat zou de naam worden van de zorgboerderij. Zij schakelden de plaatselijke aannemer in voor de verbouwing.
Woltersum wordt vaak gekarakteriseerd als anarchistisch en rommelig, bevolkt door lieden met een bovengemiddelde hang naar autonomie. Huib en Corella, ook niet zo van het aangeharkte, waren er meteen van gecharmeerd zodra ze via de kronkelende toegangsweg het dorp binnenreden.
De kinderen vonden het spannend en interessant, dat nieuwe huis met ruimte te over om hutten te bouwen en te voetballen. Maar met wennen en vrienden maken hadden ze aanvankelijk moeite, vooral de twee oudsten, toen pubers. Tegenwoordig zijn het de twee jongsten die een stad prefereren boven een dorp en geregeld afgeven op hun provinciale thuisbasis.
Of je nou uit Arnhem naar Groningen gaat, of uit Arnhem naar Zuid-Frankrijk, of je nou tweehonderd of tweeduizend kilometer verderop gaat wonen – je snijdt een band door. Huib van der Ziel merkte de gevolgen toen hij zijn bedrijf begon. In Groningen stond hij in niemands rolodex. En dan kon hij wel beweren dat hij bergen ervaring had in de autismebusiness, dat moest hij dan toch eerst maar eens laten zien. De eerste cliënt herinnert hij zich nog goed. Eind 2010 was dat. De man was voorbijgereden en had een bord zien staan: ‘Hier wordt gebouwd aan zorgboerderij De Slingertuin’. Nu kwam hij rondkijken en kennismaken, om zich vervolgens aan te melden voor de dagbesteding.
Inmiddels heeft Van der Ziel mensen met verschillende soorten problematiek en van uiteenlopende leeftijden onder zijn hoede. In kleine groepen verzorgen zij de pony, de ezels, het pluimvee, de schapen en konijnen en werken zij in de tuin of op het land. Anno 2022 is de gemeente Eemsdelta de belangrijkste doorverwijzer. Corella de Bruijne werkt een dag in de week op de zorgboerderij, zij heeft een baan in de jeugdhulpverlening. De drie oudste kinderen zijn uitgevlogen. Sterre is arts-niet-in-opleiding in het Groningse Martini Ziekenhuis, Fynn is kunstenaar, Rafael doet de toneelschool in Arnhem. Jongste zoon Asher zit in vijf gymnasium. De Slingertuin-gemeenschap is actief bij het dorp betrokken. Van der Ziel en de cliënten doen maaiklussen bij de kerk en bij enkele dorpsgenoten. En zij steken de handen uit de mouwen in de fruitboomgaard die naast de dijk langs het Eemskanaal is aangelegd.
In Arnhem was het: wil je bij iemand koffiedrinken, dan maak je een afspraak en kom je via de voordeur. In Woltersum geldt: achterom, tenzij. Je fietst het erf op, roept ‘volluk’ of ‘hallo!’. Dat mag als een cliché klinken, het is wél waar. Een ander cliché wil Van der Ziel juist ontzenuwen. Hij merkt er niets van dat Groningers stug zijn. Eerder het tegenovergestelde.

Huib van der Ziel
Geboren 26 december 1966
Heeft zorgboerderij
Noorderling sinds 2009
Woont in Woltersum
Kwam uit Arnhem
Huisgenoten echtgenote Corella de Bruijne (55) en zoon Asher (17). Dochter Sterre (27) en zoons Fynn (25) en Rafael (21) wonen niet meer thuis