Zonder dat diploma geen toelating tot het mbo, weet de Eritrese. En mbo is wel haar streven.
Dankzij haar inzet zit Alem Ghidey bij de taallessen in een buurtcentrum in Bellingwolde inmiddels een groep hoger dan haar moeder. Moeder komt – mits ze zeshonderd uur naar school is geweest – straks in aanmerking voor vrijstelling van een inburgeringsdiploma.
Op een maandag na de les doet Alem Ghidey haar verhaal, terzijde gestaan door docent Nederlands-als-tweede-taal Henriëtte van der Laag en de Soedanese taalvrijwilliger Ayda Ahmed. Ahmed is al 31 jaar in Nederland en op en top ingeburgerd.
Danait Alem Ghidey is sinds eind 2020 in Nederland. Met haar moeder, zussen en broertje heeft ze zich toen bij vader gevoegd in Vlagtwedde, gemeente Westerwolde. Vader was al eerder gevlucht, om te voorkomen dat hij onder de wapenen moest op gezag van dictator Isaias Afewerki.
Het gezin Alem Ghidey woont in een rijtjeshuis, waar Danait een kamer deelt met haar zus Josan. Danait is absoluut blij om te mogen leven in een vrij land. Maar haar gezicht betrekt als ze vertelt over oma en opa. Opa, van moederskant, is in 2019 overleden. Er voor oma zijn is moeilijk over zo’n grote afstand. Wifi is in Eritrea niet zo gangbaar als hier. En oma is ook niet handig met digitale dingen.
Werken in de zorg trekt Alem Ghidey. En dan een eigen huis, trouwen en twee kinderen. Een Eritrese jongen uit Zwolle heeft belangstelling getoond voor haar, maar haar hoofd staat nog niet naar vriendjes. De dagen gaan op aan de inburgering en het leven met haar familie thuis. Ze helpt haar moeder in het huishouden, kijkt ’s avonds tv met de familie. Soms gaat het gezin naar de kerk. In Haren vond het een protestantse gemeente waar het zich thuisvoelt.
Danait Alem Ghidey laat een foto zien. Met broertje Kidas in het pierenbadje van een zwembad. Kidas en het kleinste zusje Rufta zitten op zwemles. Ook Danait wil leren zwemmen, maar het is er nog niet van gekomen.
Soms gaat ze met haar zus winkelen in Groningen. Of ze spreekt af met vrienden uit de Eritrese gemeenschap. Deze zomer bezochten ze een concert van de Eritrese singer-songwriter Robel Michael. Met Nederlandse jongeren gaat Alem Ghidey nauwelijks om. De Soedanese Ayda moedigt haar bezorgd aan dat wel te doen. Alem Ghidey zegt dat ze wel zou willen, maar dat het moeilijk is met de taal. In Vlagtwedde wonen helaas ook vooral ouderen, heeft ze geconstateerd.
Taaldocent Van der Laag weet hoe het werkt bij asielzoekers. Vaak blijven ze hangen in hun eigen bubbel, klampen zich vast aan hun eigen kring. Met alle gevolgen van dien. Na elke vakantie is het Nederlands van Alem Ghidey achteruitgegaan, omdat ze dan een poos alleen haar moedertaal Tygrinya heeft gesproken. Begin dit jaar was het in dat opzicht ook schrikken. Door een wetswijziging moest de gemeente Westerwolde per 1 januari de inburgeringscursussen organiseren en deed het Noorderpoortcollege in Winschoten dat niet langer. Pas in februari kregen de statushouders een uitnodiging voor de cursusdoorstart. Toen was er zo veel weggezakt dat ze haast weer van voren af aan konden beginnen met de stof.
Alem Ghidey krijgt ook ondersteuning van vrijwilligers van het Taalhuis in Vlagtwedde. Die doen spraakoefeningen en taalspellen met haar. Haar NT2-docent heeft nóg iets bedacht om de inburgering en integratie te bespoedigen. Alem Ghidey mag sinds kort twee dagen per week meehelpen op een peuterspeelzaal in Winschoten.
Danait Alem Ghidey
Geboren 27 mei 2001 in Asmara, Eritrea
Is statushouder en inburgeraar
Noorderling sinds november 2020
Woont in Vlagtwedde
Huisgenoten vader Alem Ghidey (46), moeder Semhar Yakob Akal (38), zusjes
Josan (19) en Rufta (10), broertje Kidas (7)
Waargebeurdeverhalenschrijver Ellis Ellenbroek onderzoekt hoe het nieuwkomers in het Noorden vergaat.
