Een Erick de Lyon-tentoonstelling organiseren, is vragen om problemen. Als beeldend kunstenaar maakt De Lyon namelijk vaak grootschalige objecten voor de openbare ruimte. Hoe krijg je die onderdak?
Een Erick de Lyon-tentoonstelling organiseren, is vragen om problemen. Als beeldend kunstenaar maakt De Lyon namelijk vaak grootschalige objecten voor de openbare ruimte. Hoe krijg je die onderdak? En ga je juist niet tegen de aard van zijn werk in door het tentoon te stellen in een relatief beperkte binnenruimte?
Het CBK Groningen bedacht twee oplossingen. De eerste ligt het meest voor de hand: met foto’s, tekeningen, een maquette en een film De Lyon’s oeuvre nader toelichten. Ten tweede maakte de kunstenaar op verzoek nieuw werk dat geschikt is om binnen te exposeren. Het gaat om een serie aan waslijnen opgehangen tekeningen en collages, en een houten minidoolhof waarvan de paden samenvallen met acht windrichtingen.
Aanleiding voor de tentoonstelling is ‘N.NO.O.ZO.Z.ZW.W.NW.N’. Dit bu…
Een Erick de Lyon-tentoonstelling organiseren, is vragen om problemen. Als beeldend kunstenaar maakt De Lyon namelijk vaak grootschalige objecten voor de openbare ruimte. Hoe krijg je die onderdak?
Een Erick de Lyon-tentoonstelling organiseren, is vragen om problemen. Als beeldend kunstenaar maakt De Lyon namelijk vaak grootschalige objecten voor de openbare ruimte. Hoe krijg je die onderdak? En ga je juist niet tegen de aard van zijn werk in door het tentoon te stellen in een relatief beperkte binnenruimte?
Het CBK Groningen bedacht twee oplossingen. De eerste ligt het meest voor de hand: met foto’s, tekeningen, een maquette en een film De Lyon’s oeuvre nader toelichten. Ten tweede maakte de kunstenaar op verzoek nieuw werk dat geschikt is om binnen te exposeren. Het gaat om een serie aan waslijnen opgehangen tekeningen en collages, en een houten minidoolhof waarvan de paden samenvallen met acht windrichtingen.
Aanleiding voor de tentoonstelling is ‘N.NO.O.ZO.Z.ZW.W.NW.N’. Dit buitenkunstwerk realiseerde De Lyon najaar 2007 op de Eelderbaan, een groengebied tussen de Groningse wijken Vinkhuizen en De Held. Het bestaat uit zeventien lantaarnpalen op een rij die, naargelang de windrichting, oplichten in acht kleuren.
Deze incorporatie van natuurverschijnselen is typerend voor De Lyon. Zijn werk wil opgaan in de natuur en deze tegelijkertijd naar voren halen. Waar veel kunstenaars de omgeving vooral als sokkel gebruiken, stelt De Lyon zich dienstbaar op. Hij toont zo verwantschap met de land-art, de kunststroming uit de jaren zestig van de vorige eeuw die toeschouwers bewust wilde maken van het landschap.
Met de hulp van technici, wetenschappers, architecten en stedenbouwkundigen werkt De Lyon zijn fascinatie voor wind, water en licht uit in even minimalistische als vernuftige ontwerpen. Zie ‘Natte Ogen’, een waterbekken dat hij met landschapsarchitect Wim Boetze vormgaf nabij Winschoten. Twee volmaakt ronde vijvers vormen de kern van een ingewikkeld systeem dat de regionale waterhuishouding op peil houdt.
Zijn vermogen om de omgeving op verantwoorde wijze op een voetstuk te plaatsen, maakt De Lyon geliefd bij stad en provincie. Zo produceerde hij naast de voornoemde werken nog een derde werk in het Groninger landschap. ëDiepe Grondení, gerealiseerd in 2001, onthult op subtiele wijze de Semslinie. Opborrelende luchtbellen lokken passanten naar een sloot die deze vierhonderd jaar oude grens tussen Groningen en Drenthe representeert.
De overzichtstentoonstelling in het Groninger CBK biedt een interessante toelichting op het werk van de Amsterdamse kunstenaar. Al blijft de besloten ruimte vreemd terrein voor hem. Wie zijn werk echt wil ervaren, pakt de auto. Of beter nog: de fiets.
> Door de wind – Erick de Lyon. T/m 30 maart 2008 in het CBK Groningen, Trompsingel 27, Groningen.
www.cbkgroningen.nl
