Fotograaf Marieke Kijk in de Vegte laat zien hoe ruilverkavelingsboerderijen er na zestig jaar bij staan en wie nu hun bewoners zijn.
De ruilverkaveling is ingrijpend geweest voor de bebouwing op het platteland. Vooral in de vroeg-naoorlogse periode werden er veel oude boerderijen en arbeidershuisjes gesloopt en zonodig vervangen door nieuwbouw. In Friesland en Drenthe zijn hier veel voorbeelden van te vinden, onder meer in de Haskerveenpolder en in het gebied ten westen van Borger. Bij Borger, waar de ruilverkaveling in 1965 werd afgerond, staan 25 verkavelingsboerderijen relatief dicht bij elkaar. Ze zijn vaak ontworpen als kop-hals-rompboerderij en lijken sterk op het type dat eerder al in de Noordoostpolder werd gebouwd, alleen zijn de Drentse daken grijs in plaats van rood.
Opa Hendrik (76 jaar) en oma Jantje (73 jaar) wonen hier. Kleinzoon Wouter (19 jaar) woont ernaast. Vroeger verbleef opa Hendrik met zijn ouders verderop in een oude boerderij. De miniatuurboerderij op de openingsfoto is een model ervan. Hiermee wonnen ze tien jaar geleden de eerste prijs in de plaatselijke optocht. Toen de huidige boerderij gebouwd werd, was Hendrik twaalf jaar. Het is altijd een akkerbouwbedrijf geweest, de laatste jaren aangevuld met een camping. Het heet Landgoed Seubers.
Op deze plek wonen twee broers met hun gezinnen. Michel Feddema (52 jaar, autoschadehersteller) staat op de foto. In het huis ernaast woont Theo Feddema. Meer dan dertig jaar geleden zijn ze hier samen met hun ouders komen wonen. Destijds kwamen er nog bussen met geïnteresseerden langs om deze moderne boerderijen te bewonderen. Het grijze aanbouwtje heeft Michel zelf gebouwd, ook de serres aan de voorkant zijn er later bij gekomen. Hij zegt: ‘Het huis lijkt heel wat, maar zo groot was het niet voor een gezin.’ Er is wel lekker veel ruimte om het huis heen. Dat heeft hij nodig voor zijn werk, tevens zijn hobby. Hij woont hier nu met veel plezier.
Deze boerderij uit 1958 was vroeger een melkveebedrijf. Sinds zo’n twintig jaar is Boerderijcamping Beekdal er gevestigd, gecombineerd met een pension voor paarden.Het wordt met liefde gerund door Valesca Pieters, die hier opgroeide en het bedrijf van haar vader overnam. Vaak is het druk en gezellig op het erf, want met een camping en een paardenpension met zo’n vijftig paarden is er altijd wel iets te doen. Op deze dag was het rustig. Alleen Ina (56 jaar), een campinggast uit Ter Apel, was aanwezig.
