De betonnen wachtruimte met de zwierig ‘gevouwen’ luifel en het ruime perron vormt de blikvanger van het afgelopen zomer langs de A28 aangelegde transferium van Haren.
De betonnen wachtruimte met de zwierig ‘gevouwen’ luifel en het ruime perron vormt de blikvanger van het afgelopen zomer langs de A28 aangelegde transferium van Haren. Reizigers op weg naar Groningen kunnen hier hun auto of fiets achterlaten en overstappen op de bus.
Het Groningse architectenbureau Onix heeft de wachtruimte ontworpen. De gemeente Haren vroeg om een gebouwde ruimte die zou uitnodigen tot gebruik van het transferium en tevens als beeldmerk van de ‘halte Haren’ zou worden ervaren. Architecten Martijn Woldring en Allart Vogelzang hebben met hun ontwerp ruim aan de opdracht voldaan. Het resultaat is een open en helder spel van uitsluitend functionele onderdelen. De afgelegen ligging vroeg om robuuste materialen. Beton en staal maken het gebouw ‘hufterproof’. Een zigzaglopen…
De betonnen wachtruimte met de zwierig ‘gevouwen’ luifel en het ruime perron vormt de blikvanger van het afgelopen zomer langs de A28 aangelegde transferium van Haren.
De betonnen wachtruimte met de zwierig ‘gevouwen’ luifel en het ruime perron vormt de blikvanger van het afgelopen zomer langs de A28 aangelegde transferium van Haren. Reizigers op weg naar Groningen kunnen hier hun auto of fiets achterlaten en overstappen op de bus.
Het Groningse architectenbureau Onix heeft de wachtruimte ontworpen. De gemeente Haren vroeg om een gebouwde ruimte die zou uitnodigen tot gebruik van het transferium en tevens als beeldmerk van de ‘halte Haren’ zou worden ervaren. Architecten Martijn Woldring en Allart Vogelzang hebben met hun ontwerp ruim aan de opdracht voldaan. Het resultaat is een open en helder spel van uitsluitend functionele onderdelen. De afgelegen ligging vroeg om robuuste materialen. Beton en staal maken het gebouw ‘hufterproof’. Een zigzaglopende hellingbaan die tevens dient als stalling voor vijftig fietsen, lost het hoogteverschil van anderhalve meter op tussen parkeerplaats en busperron. Een houten bank van vijftien meter biedt zitplaats aan de gebruikers.
De stalen kolommen komen in een groter aantal voor dan voor de dakondersteuning noodzakelijk is. Een verwijzing naar de zuinigheid waar veel architectuur onder lijdt, ook deze halteplaats. Wat was het geval? In het eerste ontwerp wilden de architecten het dak groter uitvoeren, waardoor reizigers droog de bus in konden stappen. Dit comfort moest door geldgebrek uit het plan worden gestreept. Onix heeft de overbodig geworden kolommen toen als vrijstaande ‘nepkolommen’ in het ontwerp behouden. ‘Het illustreert het verhaal van het ontwerpproces’, zo zeggen de architecten. Zo mooi als wanden, dak en perron in één beweging zijn vormgegeven, zo ernstig ontbreekt een trap die in diezelfde beweging een logische verbinding had moeten zijn van perron naar parkeerterrein. Het siert de gemeente Haren dat ze haar openbare ruimte heeft verrijkt met nieuwe architectuur. Maar konden die ontbrekende meters beton er nu echt niet meer bij?
Deze maand kwam een ander opvallend Onix-ontwerp gereed: een houten autobrug van veertig meter lengte over de rondweg van Sneek, ontworpen in coproductie met het bureau Achterbosch Architectuur. De brug is van Accoya, milieuvriendelijk verduurzaamd hout uit plantages in Nieuw-Zeeland dat tachtig jaar meegaat. Ook Sneek verschafte zich zo een nieuw beeldmerk.
