De vijf leden van de Young Wadden Academy vormden de gastredactie van de Noorderbreedte-special Weg met de dijk.
Wil je meer lezen over dit onderwerp? Ook in de special Weg met de Dijk: in gesprek met Denker des Vaderlands René ten Bos over de zeespiegelstijging. En de positieve kijk van bioloog Karsten Reise op alternatieven voor de dijk.
Young + Wadden + Academy. Dat klinkt nieuw, ambitieus en internationaal; precies wat de YWA wil zijn. Doel is om jonge wetenschappers te stimuleren onderzoek te doen naar het Waddengebied. In juni vond het YWA-symposium Ditching Dikes! plaats, waarover wij YWA-leden als gastredactie dit speciale Noorderbreedte-nummer maakten. Maar wie zijn wij eigenlijk? (op de foto staan we van links naar rechts in dezelfde volgorde als hieronder)
Mans Schepers
Mans Schepers (1983) is de enige van de vijf met een officieel wadloopdiploma. Dat mag ook wel als je uit een echt wadlopersnest komt. Hij is gespecialiseerd in de verhouding tussen mensen en het landschap in het verleden, met name op en rond de terpen en wierden in het Waddengebied. De terpbewoners leefden vele generaties op kwelders die onder invloed stonden van de zee, maar manipuleerden hun landschap intensief. ‘Natuurlijk is de wereld veranderd’, zegt Schepers, ‘maar de inventiviteit die vroeger een stabiel bestaan met voldoende en gevarieerd voedsel en een veilige woonplaats mogelijk maakte, kan inspirerend werken voor de toekomst’. Schepers is medeoprichter van het Terpencentrum van de Rijksuniversiteit Groningen.
Bas Borsje
In zijn jeugd, tijdens vakanties in Denemarken, was Bas Borsje (1983) al niet van het strand te krijgen omdat hij de hele dag ‘building with nature’ speelde. Tegenwoordig is hij expert op het gebied van kustverdediging. Traditionele dijken zijn statisch en reageren niet op veranderingen in het klimaat zoals zeespiegelstijging en toename van stormen. Borsje en zijn onderzoeksgroep aan de Universiteit van Twente onderzoeken het gebruik van kwelders voor de dijken als duurzame maatregel ter bescherming van de kust. Borsje: ‘Ons onderzoek richt zich op de stabiliteit van kwelders tijdens stormomstandigheden en gecombineerde dijk-kweldersystemen. In deze gecombineerde systemen is ditching dikes een zeer relevant thema.’
Nora Mehnen
Nora Mehnens grootouders brachten haar een grote liefde voor de natuur bij. Niet zo gek dus dat ze milieuwetenschappen ging studeren aan de Universiteit van Vechta in Duitsland. In 2013
promoveerde Nora Mehnen (1981) aan de Rijksuniversiteit Groningen bij Culturele Geografie. Daarna werkte ze als postdoc in het Nederlandse WaLTER, dat data verzamelt en een duurzaam beheer van het waddengebied ondersteunt. Momenteel onderzoekt zij aan de Universiteit van Oldenburg krimp in het Nedersaksische waddengebied. Mehnen: ‘“Ditching dikes” is voor mij een interessant thema omdat het ook over leefbaarheid en duurzame en nieuwe ideeën voor de toekomst gaat.’
Stefan Hartman
Stefan Hartman (1984) is programmadirecteur van het European Tourism Futures Institute (ETFI) bij Stenden Hogeschool in Leeuwarden. Hij promoveerde in 2016 aan de Rijksuniversiteit Groningen op de ontwikkeling en planning van vrijetijdslandschappen – waarvan de Waddeneilanden uitstekende voorbeelden zijn. Die eilanden kent hij dan inmiddels ook behoorlijk goed. Bij het ETFI helpt Stefan spelers in de vrijetijdseconomie met strategieën en acties die hen in staat stellen om met een continu veranderend speelveld om te gaan. Hierbij gebruikt hij zijn kennis van transitiemanagement, veerkracht en adaptief vermogen. Hartman: ‘Het thema “ditching dikes” is interessant omdat het om landschapsaanpassingen gaat en daarmee nieuwe mogelijkheden schept voor toekomstige vrijetijdslandschappen.’
Eelke Folmer
Eelke Folmer (1976) droomde er als kind van ontdekkingsreiziger te worden, zoals David Livingstone. Zijn studie bracht hem naar Afrika, maar niet als zendeling. Als ecoloog deed hij promotieonderzoek naar steltlopers in de Banc d’Arguin in Mauretanië (en in ónze Waddenzee en in Roebuck Bay in Australië). Hij werkt nu bij het Koninklijk Nederlands Instituut voor Onderzoek der Zee en als zelfstandig onderzoeker. Zijn onderzoek richt zich op actuele problemen rond om de Waddenzee, zoals de stijgende zeespiegel. Die heeft, naast immense maatschappelijke consequenties, ook belangrijke gevolgen voor het ecologisch functioneren van de Waddenzee. Folmer: ‘We staan voor de opgave om wetenschapsvelden te combineren, zodat we oplossingen kunnen ontwikkelen voor een duurzame toekomst met ruimte voor natuur en mens.’
Young Wadden Academy
De Waddenacademie heeft in 2016 de Young Wadden Academy (YWA) opgericht. De eerste vijf leden werden toen geïnstalleerd, uiteindelijk moeten dat er tien worden. Jaarlijks organiseert de YWA een conferentie over een waddenthema. Ook kan ze zelfstandig adviezen en standpunten over het waddenonderzoek naarbuiten brengen. Met de YWA wil de Waddenacademie de waddenwetenschap verjongen. Daarbij is samenwerking tussen de disciplines van groot belang. Nieuwe wetenschappelijke inzichten moeten helpen het UNESCO Werelderfgoed Waddenzee goed te behouden.
Facebook: Young Wadden Academy
